شب های تنهایی

امشب هم مثل شب های دیگه

رو تختت دراز میکشی

اهنگ میزاری و بازم به بودنش فکر میکنی...

به بودنش... به حرفاش...

تا یه قطره اشک اشنا

گونه هاتو لمش کنه 

و بازم میشکنی مثل همیشه... 

حرمت دوستی

یه قانونی هست که میگه؛

 رفیقت رفیق جدید پیدا کرد خودت برو تا حرمتت نشکنه؛

دوست

روز های سخت، همیشه دوستان واقعی را معلوم میکند.

به یاد روزهای سخت تنهایی ام

یک نفر نی میزند در معبد تنهایی ام

یک نفر گم می شود در خنده ی شیدایی ام 

روی موهایم هزاران یاس ابی دسته است

بعد از این من هستم و افسانه رسوایی ام 

چشمهای خیس شب در هی هی چوپپان دل

می زند اهنگ اندوه من وتنهایی ام 

این شب اخر که یلدا سیه رو کرده است 

خواب را پس می زند در نغمه ی لالایی ام 

کاش فردا معنی امروز گشتن را نداشت 

اهل امروزم ولی دیوانه ی فردایی ام 

یک نفر نی می زند در غربت فردای من 

اه از این نغمه و رقص بی پروایی ام

باز از امروز تا فردا جنوبی دیگر است 

نغمه های گرم چوپان می کند لیلایی ام

من ادمی هستم که رفتارم 

با شعور طرفم ست میکنم 

پس اگر ناراحت شدی از رفتارم به شعورت نگاه بنداز

تنهایی

بین اینهمه شلوغی یکی باشد که تو را بفهمد

                                                           بس است